Ten eerste zal ik laten weten hoe ik uberhaüpt terecht ben gekomen bij de opleiding onderwijsassistent. Het begon met het feit dat ik niet terecht kon op de HAVO, vanwege mijn rekentoets. Ik was uiteraard super teleurgesteld, want mijn niveau ligt wel op HAVO met al mijn talen (en de rest van mijn vakken!) Daarnaast had ik mijn middelbare school wel afgerond op TL- niveau (de theoretische leerweg van het VMBO) en had daar dan ook af en toe het gevoel alsof ik erniet thuis hoorde.
Ik had dus eigenlijk het gevoel dat het Nederlandse onderwijssysteem mij een beetje 'genaaid' had, om het even grof te zeggen. Maar gaf ik op? Nee. Ik wist dat ik het onderwijs in wilde, maar of dat basisonderwijs zou zijn of toch wel middelbaar onderwijs? Geen flauw idee. Dus koos ik voor de MBO- opleiding niveau 4: onderwijsassistent. Ik had van meerdere mensen gehoord dat dit een hele goede opstap was voor een lerarenopleiding. Ik neem je mee door mijn 3 leerjaren op deze studie.
Het eerste leerjaar: 2015-2016
Het eerste leerjaar verliep vrij soepel, en ik had het gevoel alsof ik opnieuw op de middelbare school was beland. De introductiedag bestond uit het plastic afval oprapen op een strand. NIET. LEUK. NOOIT MEER DOEN. HORIZON COLLEGE ALS JE DIT LEEST, IK HEB NOG STEEDS TRAUMA'S. Ik begrijp dat je iets wilt doen voor de maatschappij, maar dat is niet dit. Kan echt niet. Dit is niks.
Precies dezelfde vakken werden eigenlijk gegeven die ik op de middelbare school had gehad met daarnaast nog extra vakken die je oriënteerden op je vak als OA. Niet erg spannend dus, en ik fietste hier als het ware doorheen. Na het eerste semester kreeg ik een stage op een basisschool, in groep 3/4 en kon ik eindelijk mijn ervaring als OA daadwerkelijk opdoen, en mijn pedagogische en didactische skills ontwikkelen. Een erg interessante, maar toch ingewikkelde doelgroep vanwege het feit dat ze leren schrijven, lezen, spellen: noem maar op! Ik begeleidde de kinderen die hier moeite mee hadden dus mee en ik begreep zelf soms niet waarom je iets wel of niet met dt moest schrijven. Die verdomde dt ook altijd. Bah. Wel een stage waar ik veel van geleerd heb tho. Erg leuk en de kinderen waren superlief. (behalve als ze steeds aan je vragen wie je vriend is.. HOU OP!!)
Het tweede leerjaar: 2016-2017
Het tweede leerjaar was een 'tandje' bijzetten, want toen kregen we BP's: beroepsprestaties. Als je deze opleiding gaat doen wil ik je hier echt voor waarschuwen: zorg ervoor dat je een uitgebreid verslag maakt, duidelijk en goed geformuleerd. Anders krijg je hem namelijk 5 keer terug, zoals ik, wat ertoe leidt dat je de opdracht meeneemt naar je examenjaar. 10/10 zou het niet aanraden.
Alle grappen terzijde, hebben deze BP's mij wel veel geleerd over de kwaliteiten die een onderwijsassistent moet hebben en hoe ik deze toe kan passen in de praktijk en hoe ik dit moet verwoorden in de theorie. Ik heb in dit leerjaar stage gelopen in groep 1/2 en in groep 4/5. Beide hele leuke groepen, maar wel verschillende scholen. De overgang naar een compleet andere basisschool was wel iets waar ik aan moest wennen. Het team, de locatie, de kinderen zijn natuurlijk weer allemaal nieuw. Lees daarom ook echt de visie en de uitgangspunten door als je een nieuwe stage op een andere locatie krijgt, zodat je niet een halve cultuurshock ondergaat.
De laatste stage van dit jaar, groep 4/5 heeft mij echt een inzicht gegeven hoe het is om met kinderen te werken die bijvoorbeeld autisme hebben in het regulier onderwijs. Nog nooit heb ik zulke gemotiveerde en sterke leerlingen gezien die naast het feit dat ze soms moeite hadden met concentreren, veranderingen meemaken en de leerstof tot zich nemen zo hard werkten om toch mee te komen met de rest. En dit lukte ze natuurlijk, uiteraard. Een diepe buiging voor deze kinderen, die ondanks alle uitdagingen en obstakels toch door blijven gaan om te bewijzen aan de rest: ik kan het wel! Voor mijn gevoel hangt er een enorm stigma om mensen heen die autisme hebben.
Dit is absoluut niet nodig. Zolang je ze het zelfvertrouwen geeft dat ze het goed doen, het kunnen en ervoor zorgt dat ze de leerstof binnen krijgen is er niks aan de hand. Nu wil ik hier wel een kanttekening bij maken en zeggen dat ieder geval van autisme heel verschillend is. Vraag daarom aan de persoon die jou begeleidt in je stage (praktijkbegeleider) wat het kind nodig heeft, wat de behoeften zijn. Dit scheelt écht heel veel strugglen en je moet dat jezelf en het kind niet aan willen doen. Het wiel is namelijk al uitgevonden. Mocht je deze opleiding gaan doen en hier vragen over hebben, stel ze gerust.
Het derde leerjaar: 2017- 2018
Ah. Het examenjaar. Deze begon al rommelig omdat mijn stage last minute veranderd was. Ik had al een gesprek gehad met mijn aankomende praktijkbegeleider en toen belde mijn opleiding op: "we gaan je stage veranderen omdat we denken dat dit geen goed idee is." what the f*ck?
Ik was boos. Ik had eindelijk het idee dat ik ergens goed op voorbereid was, wist wat voor onderwijs de school bood, wist de locatie van de school, hoe de school werkte en hoe het eruitzag. Daarnaast vond ik het onderwijs (Dalton) ook nog eens veel leuker dan normaal onderwijs. En toch werd ik hier niet naartoe gestuurd. Klote. Iets anders kan ik er niet voor verzinnen.
Uiteindelijk kwam ik terecht op een reguliere openbare basisschool in de groep 5/6. In dit examenjaar ben ik tegen een paar dingen aan gelopen:
- Ik kan NIET plannen (nu wel haha damn eindelijk)
- Het is niet slim om op de dag dat mijn examen al beoordeeld moet zijn, het examen in te leveren (23:59, anyone?)
- Het is ook niet slim om 2 examens te herkansen, wat dus betekent dat ik in totaal 8 examens heb gedaan in de praktijk, georganiseerd, voorbereid en uitgevoerd in één schooljaar.
Dit schooljaar bestond namelijk uit 6 examens, maar omdat daar 2 herkansingen bij kwamen werden het er eigenlijk 8. Ik wil mezelf geen 'superwoman' noemen, maar dat was ik eigenlijk wel. Doe mij dan ook alsjeblieft NIET na en bespaar jezelf de kwelling van je moeten afsluiten van iets wat een sociaal leven moet zijn. WHO IS SHE? I DON'T KNOW HER.
Ik lieg niet als ik zeg dat ik minimaal 3 maanden mezelf totaal heb moeten afzonderen van vrienden en het uitgaansleven en mij volledig heb gestort op het afronden van mijn studie als onderwijsassistent. Het ging mij namelijk niet gebeuren dat ik in September niet in Amsterdam sta op de trappen van de HvA om mijn studie als Engels docent te beginnen.
En ik ga je vertellen dat ik daar wél ga staan na al het harde werk dat ik gedaan heb. Gelukkig wel. In September ga ik je meenemen en vertellen hoe het voor mij is om voor de klas te staan. Tot dan!
Reactie plaatsen
Reacties